ANNE NEDEN KEDİLERİN ELLERİ YOK? - KALEM TUTAN ELLER
“İnsanı makine sanıyorlar. Bozuldu, hadi tamir edelim. İnsanım ben, insan! Hayallerim, duygularım var. Hem, anılara da saygı gösterilmeli. Saygı, evet. Bu defterde insan var. İnsanlar var… İnsan, katmanlardan oluşur. Hep kendinle yaşarsın ama kendini hiçbir zaman tamamen tanıyamazsın. Bir tek benin içinde nice benler vardır. Bir de hatıralar… Hayat parçaları… Yaşamdan süzülmüş damlalar… Kaynaktan haber veren sızıntılar… Bilinmez bir yerlerden geliyorlar… Yazılmış ya da yazdırılmış.”
Kelimelerden örülü bir dünyada yaşayan yalnız bir genç… İçimizden biri değil belki, ama içimizdeki biri… Defteri, onun en yakın arkadaşı, sırdaşı… Herkesten gizliyor defterini… Çünkü hayatı var içinde, duyguları, ruhu var…
Ve sadece bir kişi okuyabilir bu defteri… Ne dersin, o kişi sen olmak ister misin?
Roman - Edebiyat - Öykü / 160 Sayfa / 8 Yaş ve Üzeri
Ömer Sevinçgül
Yazar olmaya on beş yaşında karar verdi. Lise ve üniversite yıllarında kalemi bırakmadı. Evvela özel bir kurumda editör. Sonra kamuda yüksek mühendis. Dokuz senenin ardından istifa ve yeni bir aşama. Kültür, sanat, yayın temalı kurumlar kurdu ve yönetti. Modern Kültür Merkezi, Adı Yok Dergisi, Radyo Aktif, Taksim Ofisi. Bu süreçlerde yetenekli gençlerle hep bir arada. Ulusal ve uluslararası gençlik projelerinde danışmanlık. Yurt içinde ve dışında seminerler. Medyada sanat ve felsefe sohbetleri. En sonunda özgün ve öncü bir girişim: Carpe Diem Kitap. İmza günleri, söyleşiler, okul etkinlikleri birbirini izledi. Yapıp ettiklerinin özünde daima ‘yazarlık tutkusu’ vardı. Novella türünde yirmi sekiz kitap yazdı. Eserleri beş dile çevrilip yayınlandı. ‘Kalbiyle yazan kalbe yazar’ diyor ve ‘taze ruhlara’ yazıyor.
